www.fizjoterapiapo.fora.pl

wieskoz

by było łatwiej to prosze tyklo
1. MPD

wieskoz

Mózgowe porażenie dziecięce (Paralisis cerebralis infantum) nie jest jednostką chorobową, ale zespołem wielu objawów, powstałych na skutek uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (o.u.n.) zwłaszcza neuronu ruchowego w okresie jego rozwoju i dojrzewania.
Częstotliwość występowania MPD u dzieci wynosi 1,5-3 na 1000 urodzeń.

Przyczyny jego występowania są bardzo różne. Najczęściej wymienia się następujące z nich:
Oddziałujące w życiu płodowym urazy brzucha matki, niedotlenienie, przewlekłe choroby matki podczas ciąży, zakażenie płodu, zaburzenie rozwojowe, energia promienista, leki i substancje o działaniu toksycznym, palenie tytoniu i picie alkoholu podczas ciąży.
Okołoporodowe: uraz okołoporodowy, niedotlenienie, wcześniactwo.
Po urodzeniu dziecka: urazy mózgu, niedotlenienie po urodzeniu, zakażenie oun, zapalenie opon mózgowych po urodzeniu, znacznie nasilona żółtaczka noworodka.

Fizyczne skutki mpd.

Podstawowym defektem w mpd jest dysfunkcja narządu ruchu. Przedstawia się ona bardzo różnorodnie ze względu na stopień uszkodzenia aparatu ruchowego.
Stopień uszkodzenia w dużej mierze warunkuje funkcjonowanie dziecka, osiągnięcie samodzielności w poruszaniu się i samoobsłudze oraz zdolność do podjęcia nauki szkolnej.
Od dysfunkcji narządu ruchu zależy również dalszy rozwój dziecka.

TYPY M.P.D.z.

Typ choreoctetotycmy (pozapiramidowy)
Występuje rzadziej. Podłożem tego zespołu są uszkodzenia anatomiczne w ciele piaskowanym, w podwzgórzu. "w jądrze czerwiennym oraz w istocie siateczkowatej. W następstwie tych zmian występuje niezborność
i nadmiar ruchów przy obniżeniu napięcia mięśniowego i zaburzenia mowy. Nadmiar ruchów — hyperkinesis — występuje w formie ruchów pląsawiczych, kurczów mięśniowych, tzw. „tików", mioklonii, drżeń i ruchów atetotycznych. Ruchy atetotyczne są powolne, leniwe, dotyczą obwodowych części kończyn. Polegają one na powolnym narastaniu -wyprostowania kończyn. A jednoczesnym przybieraniu dziwacznych pozycji, które po krótkim czasie nagle znikają i wracają z powrotem. Ruchy pląsawicze są pozbawione jakiejkolwiek koordynacji. Ustają we śnie lub w spoczynku, a nasilają się w stanach niepokoju i podczas wysiłku, Na twarzy obrazuje się nadmiar ruchów mimicznych, doprowadzających do wystąpienia grymasów. Uspokojenie się ruchów w jednej części ciała -wyzwala ich pojawianie SIĘ
W innej. Odruchy zwykle nie są wzmożone.

Typ ataktyczny.
Ten typ choroby jest pochodzenia móżdżkowego, i występuje rzadko. Cechuje się trudnościami w utrzymaniu równowagi, nie skoordynowaniem ruchów oraz oczopląsem. Odruchy są przeważnie w normie, samodzielne stanie lub chodzenie jest przeważnie niemożliwe, dodatkowe zaburzenia czynności jak: bezwład ruchowy, stany stężenia mięśni oraz drżenia pogarszające zasadnicze upośledzenie.

Typy spastyczne: ( niedowłady spastyczne poszczególnych układów ruchu)
· kręgosłup – boczne wygięcie kręgosłupa na tle niedowładu, spotyka się głównie w niedowładach jednostronnych.
· Łokieć i przedramię – zgięciowy przykurcz łokcia powstaje w wyniku niedowładu kurczowego mięśnia 2-głowego i ramiennego. Dochodzi do przykurczu przedramienia w nawróceniu.
· Ręka – typowy przykurcz w zgięci dłoniowym nadgarstka, oraz ulnaryzacja.
· Biodro – przywiedzenie, zgięcie oraz skręcenie ku wewnątrz stawu biodrowego.
· Kolano – najczęściej w zgięciu, w wyniku przykurczu zginaczy podudzia.
* Stopa – typowa to stopa końska, ewentualnie czasami końsko-szpotawa.

Można wymienić również postać mieszaną, w której przeplatają się wymienione objawy.
W mpd oprócz zaburzeń ruchowych możemy wyróżnić również zaburzenia współtowarzyszące:
Padaczka
Zaburzenie rozwoju funkcji wzrokowych
Zaburzenie słuchu
Zaburzenie mowy
Zaburzenie koordynacji wzrokowo-ruchowej
Zaburzenia schematu ciała
Zaburzona lateralizacja i lateralizacja skrzyżowana -na skutek braku ustalenia u dziecka dominacji jednej z rąk, lub ze względu na występowanie lateralizacji skrzyżowanej, pojawiają się zaburzenia w pisaniu, trudności w rysowaniu i odtwarzaniu wzorów oraz znaków graficznych. Tempo pisania dziecka jest bardzo powolne.
Zaburzenia orientacji w przestrzeni.

Usprawnianie i jego zasady.
Istotą usprawniania dzieci z mpd jest wielokierunkowa stymulacja wszystkich zaburzonych sfer rozwojowych. Przy ustalaniu programu usprawniania bardzo ważna jest ocena poziomu dojrzałości dziecka, określenie czy będzie ono w stanie wyuczyć się poszczególnych czynności. Usprawnianie przebiega dwutorowo: ruchowe i psychopedagogiczne.
W usprawnianiu ruchowym oddziałuje się na ustrój za pomocą ruchu biernego i czynnego. Oddziaływanie psychopedagogiczne zmierza do adaptacji społecznej, poprzez zajęcia, które usprawniają zaburzone funkcje i zaspokajają potrzeby emocjonalne.
Postępowania usprawniające dla dzieci i młodzieży z mpd wymaga przestrzegania podstawowych zasad:
Zasada posługiwania się w usprawnianiu ruchami łącznymi
Zasada następstwa rozwojowego (od pozycji niskich do wysokich). W świetle tej zasady usprawnianie musi brać pod uwagę poziom rozwoju dziecka nie zaś wiek.
Zasada usprawniania według kolejności (od głowy w kierunku dolnej części ciała, od bliższych do dystalnych części ciała, od większych grup mięśniowych do mniejszych
Zasada torowania (torowanie ruchów skrętnych między barkami a miednicą celem przełamania sztywności ciała i normalizacji zachowań ruchowych)
Zasada wyrównywania zaburzeń rozwoju psychicznego np. duże znaczenie przy zaburzeniach mowy i dla jej prawidłowej nauki ma słowny opis czynności wykonywanych ćwiczeń.
Zasada wzajemnej korelacji (korelacja między rozwojem psychoruchowym a umiejętnościami związanymi z jedzeniem, mową, pisaniem, samoobsługa.
Zasada doskonalenia każdej osiągniętej pozycji doskonalenie osiąganych pozycji drogą powtarzania drobnych lub większych wychyleń ciała w różnych kierunkach celem dostosowania poszczególnych części ciała do zmienionych sytuacji.
Zasada stopniowania trudności – uwzględnianie możliwości rozwojowych dziecka, ale bez przesadnego ułatwiania mu ruchu.
Zasada wczesnego usprawniania przystąpienia do usprawniania już w okresie wczesnodziecięcym celem zapobiegania tworzenia się u dziecka deformacji anatomicznych i utrwalonych nieprawidłowości ruchowych.
Zasada całodziennego usprawniania całodzienna opieka oraz pielęgnacja związana z usprawnianiem i wychowaniem.
Zasada przestrzegania zasad pedagogicznych. Zasada podkreśla wagę oddziaływania wychowawczego. Ta zasada powinna być wcielana w życie mimo wielu trudności i niedogodności, jakie napotkają dzieci z mpd i ich rodzice.

Metody usprawniania dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym.

Metoda Phelpsa
Metoda ta zakłada, że każde dziecko, bez względu na predyspozycje intelektualne jest zdolne do opanowania podstawowych czynności takich jak samodzielne spożywanie posiłków, ubieranie się, chodzenie, wstawanie itp. obecnie elementy metody Phelpsa można zastosować w kompleksowym usprawnianiu. Szczególnie przydatne są urządzenia Phelpsa: stoły pionizacyjne, foteliki i balkoniki ułatwiające dziecku przyjęcie prawidłowej skorygowanej pozycji. Pomagają one utrzymać równowagę, zapewniają prawidłowe zgięcie bioder, stanowią pomoc podczas zajęć manualnych.

Metoda Bobathów
Punktem wyjścia w tej metodzie jest ocena wzorca ruchowego dziecka oraz występowanie nieprawidłowych reakcji odruchowych. Usprawnianie powinno rozwijać odruchy odpowiednie dla danego etapu fizjologicznego człowieka oraz hamować odruchy patologiczne przetrwałe. Zaleca się stosowanie ułożeń hamujących. Technikę usprawniania w metodzie Bobath ułatwiają trzy sfery wspomagania, umożliwiające kształtowanie automatycznych ruchów czynnych. Do tych sfer zalicza się: technikę wspomagania przez głowę, wspomaganie za obręcz kończyny górnej, wspomaganie za obręcz kończyn dolnych. Zastosowanie w terapii ma piłka Bobathów. Terapia ta jest trudna i czasochłonna, ale przynosi efekty zwłaszcza, jeśli jest rozpoczęta wcześnie.

Metoda Vojty
Metoda nawiązuje do mechanizmu pełzania i zawiera w sobie zestaw ćwiczeń wywołujących odruchy pełzania i obracania. Założeniem jej jest torowanie, czyli pobudzanie pól koordynacyjnych w oun w celu utrwalenia prawidłowego ruchu. W technikach metody pojawia się stabilizacja takich ułożeń dziecka by podczas ćwiczeń poszczególna kończyna lub głowa pozostawała wolna, wykonując oczekiwany ruch. Dlatego w terapii z dzieckiem stosuje się różnego rodzaju uciski i opory uzyskując w ten sposób odpowiednie ruchy. Ćwiczenia prowadzone są cztery razy dziennie po 20-30 minut również w warunkach domowych.

Hipoterapia służy miedzy innymi skorygowanej postawie oraz regulacji napięcia mięśniowego poprzez przyjmowanie pozycji rozluźnienia. Uważa się że wzorzec ruchowy dziecka siedzącego na koniu odpowiada ruchom konia w stępie. Następują tu naprzemienne ruchy wychylenia i prostowania miednicy, ruchy ciała w przód i tył oraz lekki ruch rotacyjny całego kręgosłupa. Zajęcia te stabilizują i wzmacniają wzmożone napięcie mięśniowe.
Przeciwwskazaniem jest utrwalony przykurcz mięśni przywodzicieli uda, strach dziecka przed koniem, padaczka. Hipoterapia wpływa również na sferę psychospołeczną dziecka.

Fizykoterapia stanowi rolę pomocniczą w usprawnianiu dzieci z porażeniem mózgowym. Mają tu zastosowanie: balneoterapia, parafinoterapia i masaż leczniczy.
Balneoterapia a w niej okłady borowinowe, które powodują przekrwienie naczyń powierzchniowych i głębokich powodując rozluźnienie mięśni i tkanki łącznej; baseny z wodą solankową i cieplną; wody mineralne wykorzystywane do kąpieli, wziewań i kuracji pitnych.

Parafinoterapia
Okłady z parafiny możemy zastosować przed ćwiczeniami redresyjnymi

Masaż leczniczy działający rozluźniająco ma duży wpływ na obniżenie spastyczności, usunięcie zmęczenia i wprowadzenia w stan relaksu.

W rehabilitacji dzieci i młodzieży z porażeniem mózgowym oprócz opracowanych przez lekarzy i naukowców metod stosujemy podstawowe formy terapii takie jak ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne, równoważne czy ćwiczenia w wodzie. Czasami wymagane jest zastosowanie pomocy ortopedycznych takich jak: stabilizatory, balkoniki, łuski do pionizacji, foteliki korekcyjne itp.
Terapia w mpd powinna rozpocząć się możliwie najwcześniej, powinna być indywidualnie dobierana i przede wszystkim kompleksowa tak, aby wpływać na wszystkie zmysły i sfery zarówno ruchowe jak i emocjonalne dziecka, które są zaburzone.

wieskoz

to skopiowane jest z tematu pączka